Już nazajutrz otwartą działalność rozpoczęło kino Domu Sztuki funkcjonujące do dzisiaj. W listopadzie 1987 r. dziennikarz „Życia Warszawy” red. Andrzej „Ibis” Wróblewski, mieszkaniec Ursynowa, wprowadził w Domu Sztuki zainicjowane przez siebie „Zaśpiewy Autorskiej Ballady Aktualnej ZABA’87”. Impreza miała formułę konkursową: występy szesnaściorga młodych bardów oceniało jury uznanych twórców i wykonawców poezji śpiewanej w składzie: Agnieszka Osiecka (przewodnicząca), Wojciech Młynarski, Wojciech Trzciński, Marcin Wolski, Maciej Zembaty. ZABA’87 okazała się tym wydarzeniem artystycznym, w którym czuło się ducha czasu: powiew nadchodzących zmian. Agnieszka Osiecka zdecydowała się wówczas wyrecytować po raz pierwszy publicznie swój wstrząsający wiersz antystalinowski, a Wojciech Młynarski również pierwszy raz publicznie wygłosił wiersz „Smutne miasteczko” będący metaforą stanu wojennego w Polsce. Błagał słuchaczy, by o jego występie nie powiadomili Edwarda Dziewońskiego, szefa kabaretu „Dudek”, w którym nazajutrz miała odbyć się premiera „Smutnego miasteczka”.
Z upływem lat Dom Sztuki, symbol kreatywności i ekspresji artystycznej, przeszedł fascynującą transformację. Z tradycyjnego domu kultury stał się dynamicznym centrum ursynowskiej działalności artystycznej. Dzisiejsze Metamorfozy w Domu Sztuki to nie zmiana fizycznej struktury budynku, ale przede wszystkim zmiana podejścia do koncepcji prowadzenia instytucji kultury. Nowe kierownictwo wprowadziło do Domu Sztuki świeżą energię. Tomasz Lenard, obecny kierownik kultowego obiektu, rozwinął zaniedbane wcześniej gałęzie działalności (m.in. klub seniora „Jary”). Usystematyzował i unowocześnił funkcjonowanie placówki, nie zapominając jednak o jej tradycjach. W ramach zmian pojawiły się również nowe sale warsztatowe, pracownie artystyczne oraz przestrzenie do wspólnego tworzenia. Nowy Dom Sztuki to także miejsce, gdzie edukacja i angażowanie społeczności odgrywają kluczową rolę. Organizowane są warsztaty, spotkania autorskie i wernisaże, które pozwalają na poszerzanie wiedzy o sztuce oraz rozwijanie swoich umiejętności artystycznych. Dzięki spotkaniom z ich autorami społeczność ma możliwość bliższego poznania procesu tworzenia i zrozumienia różnorodności wyrazu artystycznego. Dom Sztuki stał się więc od niedawna nie tylko miejscem ekspozycji, ale prawdziwą platformą wymiany myśli i doświadczeń. Łączy artystów, miłośników sztuki i społeczność lokalną, wspierając rozwój kultury i jej znaczenie w społeczeństwie.
Dom Sztuki „Jary” powoli staje się symbolem dialogu międzypokoleniowego i współpracy artystycznej. Rozwijający się prężnie klub seniora w nowej odsłonie oferuje najstarszym mieszkańcom Ursynowa wycieczki, potańcówki, wspólne warsztaty, zajęcia ruchowe oraz wiele, wiele innych atrakcji. Nie zapominając o najmłodszych Dom Sztuki proponuje najróżniejsze aktywności – od warsztatów sensorycznych, poprzez umuzykalniające, aż po bale tematyczne. W ramach łączenia pokoleń regularnie organizowane są potańcówki międzypokoleniowe w każdą ostatnią sobotę miesiąca. Kino Domu Sztuki pomimo posiadania tylko jednej sali projekcyjnej oferuje widzom szeroki wachlarz filmów do wyboru. Prowadzonych jest kilka cyklów poruszających tematykę różnorodności kulturowej, skłaniające do rozważań nad historią lub zagłębienia się w charakterystykę wybitnych reżyserów. Widzowie mogą uczestniczyć w darmowych pokazach lub zostać członkami Dyskusyjnego Klubu Filmowego, który stał się absolutną tradycją tego miejsca. Dom Sztuki umożliwia więc spotkania miłośników kina, tworząc społeczność zafascynowaną magią srebrnego ekranu.
Metamorfozy w Domu Sztuki „Jary” są zapowiedzią fascynującej przyszłości. To wezwanie do otwarcia się na nowe perspektywy, do aktywnego uczestnictwa w życiu kulturalnym i do odkrywania piękna sztuki w różnych jej przejawach. Z oświadczenia kierownika placówki pana Tomasza Lenarda, wynika, że to dopiero początek pozytywnych zmian w Domu Sztuki. Pozostaje jedynie czekać na więcej i bacznie obserwować rozwój tego wspaniałego i jedynego w swoim rodzaju ośrodka kultury. Na końcu należy także wspomnieć o roli jaką w życiu codziennym i rozwoju Domu Sztuki odgrywają władze SMB „Jary”, powstałej w grudniu 1991 r. w wyniku podziału mieszkaniowego molocha, jakim była SBM „Ursynów”. Rada Nadzorcza i zarząd SMB „Jary” są hojnym patronem Domu Sztuki, który dla spółdzielczych władz stanowi prawdziwe oczko w głowie.
