Mamy teraz niezwykłą okazję do wniknięcia w jej zamknięty świat dzięki wystawie w Łazienkach Królewskich. Do niezwykłego świata meksykańskiej malarki wprowadza nas instalacja plenerowa, odwołująca się do słynnego La Casa Azul. Zwiedzających witają zdjęcia, południowe kolory oraz obrazy. Frida Kahlo należy do najwybitniejszych i najbardziej wyrazistych artystek XX w.
Trudno znaleźć drugą artystkę tak ciężko doświadczoną przez los, która swoją osobistą tragedię potrafiłaby przekuć na sztukę tak, jak Frida Kahlo. Jest przykładem kobiety wrażliwej, która próbując przezwyciężyć cierpienie odnalazła własną tożsamość. W twórczości odnalazła też sposób na życie.
Wrażliwość artystyczną artystki w dużej mierze ukształtowała kultura Meksyku i jego tradycje. Na jej specyficzny sposób malowania wpływ miały wpływy sztuki prekolumbijskiej, przyroda, otaczające ją rośliny i zwierzęta. Kontaktu z naturą Frida szukała w ogrodzie, w którym spędzała wiele czasu.
Wielki wpływ na artystkę wywarł Diego Rivera. To jemu właśnie Frida pokazała swoje wczesne prace. Dzięki wsparciu Diego Rivery nabrała pewności siebie, wkraczając w trudny świat sztuki. Pomagał jej w kwestiach malarstwa, a ich znajomość przekształciła się w dłuższy związek małżeński.
Europejczykowi malarstwo Fridy może wydawać się dość egzotyczne. To głównie za sprawą symboliki inspirowanej sztuką ludową. Jej wpływ jest nader oczywisty i łatwy do zauważenia. Charakterystyczne są jasne, czyste kolory, typowe dla rdzennej sztuki meksykańskiej. Postaci i przedmioty są zarysowane w sposób wyrazisty, daleki od ówczesnych europejskich tendencji i wpływów postimpresjonistycznych. Frida wykorzystuje w swoich pracach symbol małpy utożsamianej w kulturze i mitologii meksykańskiej z żądzą i pragnieniem, przedstawiając ją jako delikatną, wrażliwa i chroniąca przed złem.
W twórczości Fridy pojawia się wiele przykładów łączenia elementów kultury, religii i tradycji meksykańskiej z surrealizmem. Jej dziełem jest kilka ekspresyjnych portretów, z których jeden przedstawia ją samą i jej męża, Diega.
Frida zaprezentowała swoje prace na wystawie w Paryżu (1939). Udała się tam na zaproszenie André Bretona. Jej prace zostały docenione przez Muzeum sztuki Luwr, a jedna zatytułowana „The Frame” zakupiona. Było to nie tylko wielkie wyróżnienie dla artystki, ale też dla całego narodu meksykańskiego. Mimo, że Frida Kahlo jest przez krytyków postrzegana jako surrealistka. Ona sama nie czuła przynależności do tego kierunku ani go nie ceniła. Dziś jej twórczości jest zauważana przez środowiska feministyczne. Przyczepiana jest jej etykieta artystki związanej z tematyką kobiecą.
Wystawa w Warszawie jest dobrą okazją, aby się przekonać, jaką artystką była naprawdę. „Kolor życia. Frida Kahlo” w Podchorążówce w Łazienkach Królewskich Pokazano trzy obrazy Fridy Kahlo: „Tam wisi moja sukienka” (1933), „Kokosy” (1951) oraz „Martwa natura z arbuzami” (1953). Uzupełnieniem ekspozycji są archiwalne zdjęcia z życia artystki oraz film z Nickolasa Muraya z 1941 r. To amerykański fotograf, przyjaciel Fridy Kahlo, a takze autor wielu jej zdjęć. Archiwalny materiał pokazuje artystkę i jej męża w ogrodzie Niebieskiego Domu.
Wystawa potrwa do potrwa do 3 września tego roku.
