Jeńcy tureccy na Ursynowie
Wolica była wsią szlachecką, powstałą przy trakcie prowadzącym do Czerska, który obecnie pokrywa się z ulicą Nowoursynowska. Powstała prawdopodobnie w XIV wieku. Pierwsza wzmianka o wsi Sluzevska Vola pochodzi z 1424. Nazwa wskazuje, że została założona w celu ściągnięcia tam osadników ze zwolnieniem na pewien czas od świadczeń. Wiadomo, że w 1528 roku liczyła 5 łanów - około 85 ha - i należała do rodu Wierzbowów,. Z kolei kolejne dokumenty wskazują, że na przełomie XVI i XVII wieku liczyła 4,5 łana -około 76 ha -i należała do Służewskich i Dąbrowskich. Król Jan III Sobieski przymusowo osiedlił tutaj tureckich jeńców wojennych, schwytanych podczas jego wyprawy pod Wiedeń. Mieli oni podobno zamieszkiwać w jednym, drewnianym domu.
W 1730 roku część Wolicy, która należała do F. Bogusławskiego, zakupiła Zofia z Sieniawskich Denhoffowa i włączyła Wolicę do dóbr wilanowskich. W 1775 roku na terenie Wolicy znajdowało się 15 domów, a 52 lata później - w 1827 - było ich 13. Kolejne dane z historii mówią, że w 1864 roku uwłaszczono 30 gospodarstw rolnych, które zajmowały około 178 ha, zaś całą wieś, podobnie jak inne tereny dzisiejszego Ursynowa, włączono do gminy Wilanów.
Dokumenty z 1905 roku mówią, że wówczas Wolica liczyła 34 domy i 478 mieszkańców, zaś siedem lat później - w 1912 - 481 mieszkańców i 180 ha ziemi dworskiej, której właścicielami byli Braniccy i tyle samo ziemi chłopskiej. W 1921 roku Wolica liczyła 40 domów i 336 mieszkańców. Na początku lat 80. tereny należące do Wolicy podzieliła ul. Jana Rosoła i w zachodniej części powstało osiedle mieszkaniowe Natolin-Wolica.
Tereny tej dawnej wsi to obecnie część dzielnic Ursynów i Wilanów w obszarach MSI Natolin, Ursynów Centrum oraz Błonie Wilanowskie. Ściśle mówiąc to sama skarpa wiślana i domy położone u podnóża oraz na szczycie, z których część dotrwała do dzisiaj.
Zanurz się w dawnej wsi
Jeśli chcemy poczuć się jak w dawnej wsi najlepiej udać się na ulice Kokosową. Znajdziemy tu oryginalne i przebudowane domy, krzyż przydrożny i klimat dawnej wsi. Wśród nich warto zwrócić uwagę drewniany dom oznaczony numerem 30. Postawiono go prawdopodobnie około 1918 roku i jest jednym z najlepiej zachowanych domostw dawnej wsi. Na podwórkach znajdziemy też zabudowania charakterystyczne dla terenów wiejskich jak spiżarnia podziemna czy zabudowania pogospodarcze. Ciekawy jest również dom z numerem 29 z charakterystycznym dla niskich zabudowań dwuspadowym dachem.
Warto się wybrać na spacer w te okolice, również współczesna architektura ulicy Kokosowej ze względu na skarpowe położenie jest ciekawa. Podróżując wzdłuż ulicy, poczujemy się jak na jakimś sennym uroczysku, a nie w wąskim przedzieleniu pomiędzy dwoma znaczącymi warszawskimi dzielnicami: Wilanowem i Ursynowem. Warto też podejść do ciekawego architektonicznie kościoła bł. Edmunda Bojanowskiego, którego bryła jest niemalże wbita w dawną skarpę wiślaną. Z okolic kościoła rozciąga się wspaniała panorama na Skarpę Ursynowską, Wilanów i Siekierki. Wszystko to w otoczeniu zieleni i dyskretnego uroku śladów przeszłości Wolicy – dawnej wsi będące protoplastą Ursynowa.
