Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Dowiedz się więcej o ciasteczkach cookie klikając tutaj

Szczodrość władzy przed lipcowym świętem

13-07-2022 21:30 | Autor: Katarzyna Nowińska
Narodowe Święto Odrodzenia Polski było w dobie PRL-u najważniejszym państwowy świętem. Obchodzono je w dniu 22 lipca począwszy od 1945 roku. W ten dzień bowiem w 1944 roku w Chełmie ogłoszony został Manifest Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego. Wcześniej – 20 lipca został on podpisany i zatwierdzony przez Józefa Stalina w Moskwie.

Manifest unieważnił konstytucję z kwietnia 1935 roku, odebrał rządowi polskiemu w Londynie prawo do reprezentowania narodu polskiego i oddał pełnię władzy komunistom.

Świętowano hucznie w całym kraju. Główne uroczystości odbywały się w Warszawie na placu Zwycięstwa (obecnie plac marszałka Józefa Piłsudskiego) i na Stadionie Dziesięciolecia. Był to dzień wolny od pracy. Tego dnia od rana telewizja i radio nadawały obszerne relacje z uroczystego przecinania wstęg, gdyż tradycją stało się oddawanie do użytku w tym właśnie dniu wielkich inwestycji. Drobniejsze inwestycje od dawna zwykle przed 22 lipca, ale też właśnie w okolicach tego dnia, by móc propagandowo „sprzedać to” jako prezent dla obywateli. Były to różnego typu obiekty użyteczności publicznej, nowe osiedla, bloki mieszkalne, nowe drogi i mosty. W Warszawie w ten dzień oddano do użytku, między innymi, most Poniatowskiego, Trasę W-Z , Marszałkowską Dzielnicę Mieszkaniową, Pałac Kultury i Nauki i Stadion Dziesięciolecia czy most Łazienkowski, a w Gdańsku Port Północny. W 1972 roku 22 lipca w Bielsku-Białej i w Tychach rozpoczęto produkcje Fiata 126p.

W 1979 roku zapowiedziano, że właśnie przed 22 lipca na Ursynowie otwarte zostaną dwie pierwsze przychodnie lekarskie - jedna dla dorosłych i jedna dla dzieci. Na początku 1979 roku Ursynów liczył już sobie 50 tysięcy mieszkańców, a w dzielnicy nie było żadnej przychodni lekarskiej. Plan budowy Ursynowa zakładał otwarcie czterech przychodni do 1980 roku, dwie pierwsze miały być udostępnione mieszkańcom już w 1976 roku. Sytuacja była więc bardzo trudna, gdyż mieszkańcy Ursynowa zmuszeni byli dojeżdżać do lekarzy na Mokotowie – dorośli do przychodni na Jadźwingów lub na Malczewskiego, a dzieci do przychodni na Jadźwingów lub na Puławskiej 120.

Zgodnie z głośnymi zapowiedziami, zdążono przed lipcowym świętem. Pierwsza została otwarta przychodnia dla dzieci w budynku przy ulicy Puszczyka 14 (obecnie w tym miejscu działa przychodnia „Zdrowa Rodzina”), a następnie przychodnia internistyczna dla dorosłych przy ulicy Wiolinowej 6. Pierwsza mieściła się przyziemiach budynku mieszkalnego, a druga, czyli przychodnia dla dorosłych, w pawilonie, gdzie wcześniej planowano otwarcie dyskoteki. W lipcu zapowiedziano też od razu, że w przychodni dla dorosłych od września poza lekarzem internistą przyjmował będzie też ginekolog, neurolog, okulista i stomatolog. Początkowo przychodnia czynna była do 18, ale od września, gdy przybyło lekarzy już do godziny 20.

Natomiast 1980 roku obwieszczono, że przed lipcowym świętem Ursynowianie otrzymają „w prezencie od szczodrego państwa” pierwszą aptekę, która miała mieścić się w pawilonie przy ulicy Puszczyka (apteka w tym miejscu istnieje po dzień dzisiejszy, ale teraz jest to apteka homeopatyczna). Dotąd w dzielnicy działała tylko prowizoryczna apteka w zaadaptowanym na ten cel mieszkaniu w budynku przy ulicy Koński Jar 10.

Tak więc w dwa kolejne lipcowe święta ursynowianie mieli dodatkowe powody do radości, poza cieszeniem się dniem wolnym od pracy i możliwością wzięcia udziału w festynie czy podziwiania parad wojskowych i harcerskich.

Fot. wikipedia

 

Wróć