Maj to nie tylko piękny i przyjemny czas. Dla nas, Polaków, to miesiąc obfitujący w wyjątkowe święta. Rozpoczynają go trzy dni nawiązujące do wydarzeń istotnych dla Polski.
Pierwszy Maja to Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy znany bardziej jako Święto Pracy lub międzynarodowe święto klasy robotniczej. Obchodzone jest corocznie od 1890. W Polsce 1 Maja jest świętem państwowym od 1950 roku. Przez całe lata w powojennej Polsce było silnie eksponowane przez władze. Towarzyszyły mu pochody ludzi pracy, organizowane w całym kraju. Korowód, składający się z oddelegowanych pracowników reprezentujących rozmaite grupy społeczne i zawody, paradował przed trybunami honorowymi, niosąc flagi i transparenty propagandowe z wypisanymi hasłami. Udział w pochodach był obowiązkowy dla znacznej części robotników, rolników i inteligencji, sportowców. Podczas przemarszów prezentowały się poszczególne zakłady pracy, fabryki, służba zdrowia, służby mundurowe, pracownicy administracji etc.
Pierwszy maja jest też dniem św. Józefa, patrona ludzi pracujących. Jak wiadomo, św. Józef był nie tylko mężem Maryi, ale też rzemieślnikiem. Kościół katolicki czci go jako patrona ludzi pracy, podkreślając równocześnie znaczenie pracy w życiu człowieka.
Znacznie młodszym świętem jest Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Jest ono obchodzone 2 maja. To polskie święto wprowadzone zostało na mocy ustawy z 20 lutego 2004. Wybór daty - 2 maja - jest formą wypełnienia wolnego dnia pomiędzy istniejącymi już wcześniej świętami narodowymi 1-3 maja. Pomysłodawcą ustanowienia Dnia Flagi Rzeczypospolitej Polskiej był dziennikarz Andrzej Zaporowski. 2 maja przypada też inne święto - Światowy Dzień Polonii.
Święto Narodowe Trzeciego Maja przywołuje pamięć i oddaje hołd twórcom pierwszej w Europie i drugiej po amerykańskiej konstytucji.
Właśnie 3 maja 1791 w Rzeczypospolitej Obojga Narodów została przyjęta najbardziej postępowa w na naszym kontynencie ustawa zasadnicza, uchwalona przez Sejm Czteroletni. Wyprzedziła ona inne europejskie konstytucje. Konstytucja 3 Maja, przyjęta przez sejm, została podpisana przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Przywróciła obywatelom I Rzeczypospolitej godność i szacunek dla samych siebie. Choć trwała krótko, umożliwiła reformy i naprawę państwa w ważnych obszarach. Znosiła liberum veto i wolną elekcję, na miejsce której przywróciła tron dziedziczny. Likwidowała tym samym możliwość oddziaływania politycznego z zewnątrz przez wrogie państwa, przede wszystkim Rosję, Prusy, Austrię. Ustawa ta była ewidentnym zagrożeniem dla imperialnych interesów zaborczych mocarstw. Przez lata, winą za rozbiory obarczano szlachtę i króla Stanisława August Poniatowskiego, bo było to korzystne dla komunistycznych władz. To jednak błędna teoria, wykorzystywana w powojennej propagandzie. Faktem jest, że nie wszyscy obywatele ówczesnej Rzeczypospolitej podzielali poglądy obozu patriotycznego. Targowica była wygodnym narzędziem w rekach agresorów. Targowiczanie stali się na stulecia symbolem zdrady narodowej i zaprzaństwa, niezależnie od intencji przyświecających poszczególnym jej uczestnikom. To ciemna karta na stronach historii Polski. Niemniej, sama konstytucja majowa pokazała, że Polacy potrafią zorganizować nowoczesne i sprawiedliwe państwo, wykorzystując chwilową słabość wroga. Stała się symbolicznym aktem założycielskim dla odradzającej się Rzeczpospolitej.
Dzień 3 maja został uznany za święto już 5 maja 1791. Od 2007 roku jest ono również świętem narodowym Litwy.
3 maja jest też Świętem Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski (z wyjątkiem przypadków kiedy ten dzień wypada w niedzielę).
