W zbiorach liczbowych, dawno stwierdzono,
Są porachunki i źle się dzieje.
Zero jest liczbą niedocenioną,
Chciało być liczbą pierwszą, a nie jest!
Co gorsze, nie jest liczbą złożoną,
W annałach - roku brak zerowego,
Z dzielników zero też wykluczono,
Jest tylko mocą zbioru… pustego.
Wśród nieujemnych liczb jest najmniejsza.
Ciąg w swej dziedzinie też zera nie ma.
Nikt nie napisał o zerze wiersza,
Żaden nie powstał o nim poemat.
Zero nie może tego przeboleć.
Nikt się praktycznie z zerem nie liczy,
Grecy już dawno uczyli w szkole,
Że być nie można czymś, będąc niczym.
A zero marzy o złotej rybce,
Dla miejsc zerowych żąda respektu.
Chce dominować, grać pierwsze skrzypce,
Ale jak dotąd, wciąż brak efektów.
Inne się liczby dzielą bez trudu,
Ale nie wolno dzielić przez zero!
To są szykany! I nie ma cudów,
Że to się musi skończyć aferą.
Co to za prawo? Gdzie sprawiedliwość?
Kto nie pozwala przez zero dzielić?
Oburzające! To jako żywo
Świadczy o spisku, winie Brukseli.
Lecz z drugiej strony, nie bez znaczenia
Jest fakt, że można sprzedać się drożej.
Różne systemy mamy liczenia.
Zapis bez zera istnieć nie może.
Bez zer się nie da zdobyć większości,
Stąd inne liczby, a o to chodzi,
Trzyma się w szachu. To trochę złości,
Ale z faktami trzeba się godzić.
Dlatego zero kusi karierą,
Inicjatywę bierze w swe ręce,
Mnożąc dowolną liczbę przez zero,
Sprawia, by było zer coraz więcej.
Przeto skrzyknęły się wszystkie zera,
Twierdząc: Jesteśmy grupą bezcenną,
Już nie będziemy innych popierać!
I… ogłosiły swą suwerenność.
Od dzisiaj zera duże i małe,
By nie uchybić resztek godności,
Chcą się nazywać pochodną stałej,
Lub logarytmem. Byle… z jedności!
Pomimo zmiany, nic się nie zmieni,
Lecz brzmi dostojniej, doda powagi.
Reszta liczb w końcu zero doceni,
Zanim ktoś powie, że król jest nagi.
Lecz kto zachował resztki rozumu,
Będzie się musiał zgodzić z Millerem,
Że mimo tego całego szumu,
Zero już zawsze zostanie zerem.
© MKWD (Muzyczny Kabaret Wojtka Dąbrowskiego)
