Inwestycja zostanie przeprowadzona w ciągu najbliższych 18 miesięcy. Za jej realizację będzie odpowiadać firma Good Wood Szymon Jaraczewski, która podpisała umowę ze Stołecznym Zarządem Rozbudowy Miasta.
Prace inwestycyjne będą prowadzone z zachowaniem specyfiki obiektu i jego zabytkowego charakteru, a także z uwzględnieniem lokalnej tradycji architektonicznej, o co zadba Stołeczny Konserwator Zabytków. Zachowany zostanie układ przestrzenny wnętrz leśniczówki i ich historyczny wystrój. Na odnowionej elewacji budynku przywrócone zostaną detale architektoniczne. Rozebrana zostanie natomiast istniejąca murowana dobudówka, a sam obiekt zostanie zabezpieczony. Zakres inwestycji obejmie również roboty izolacyjne, murarskie, ciesielskie i konstrukcyjne. Powstaną też nowe instalacje: sanitarna, elektryczna i teletechniczna.
– Przed nami duża i skomplikowana inwestycja. Liczę, że to zadanie zostanie przeprowadzone bardzo sprawnie. Wyznaczamy sobie na to tylko i aż 18 miesięcy. Chcemy zachować budynek w jak najbardziej wiernej formie – mówiła Renata Kaznowska, wiceprezydent m.st. Warszawy. – Cieszę się, że budynek będzie wykorzystywany do edukacji dzieci i młodzieży – dodała wiceprezydent.
Po zakończeniu inwestycji leśniczówka będzie przygotowana na potrzeby zlokalizowanego tuż obok Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej, w tym na prowadzenie działań ekspozycyjno-wystawienniczych.
– Bardzo dziękuje pracownikom Lasów Miejskich – Warszawa, którzy nie tylko dbają o gospodarkę leśną, ale też rozwijają część edukacyjną. W roku przed pandemią udało się zorganizować zajęcia dla 20 tys. dzieci. I to rozszerzenie możliwości edukacyjnych jest dla nas najważniejsze. Dzięki inwestycji, do obecnego pięknego budynku z leśnym placem zabaw dołączy też obiekt historyczny – mówiła Magdalena Młochowska, dyrektor koordynator ds. zielonej Warszawy.
Zmieni się też teren otaczający leśniczówkę. Na powierzchni 2500 mkw. odtworzone zostaną ciągi piesze, zagospodarowana zostanie zieleń i pojawi się nowe ogrodzenie.
– Chciałbym podziękować za znalezienie środków na remont leśniczówki w tym trudnym czasie. Ten budynek to kolejny element naszej infrastruktury edukacyjnej. Niedługo będziemy budować także duży obiekt związany z edukacją ekologiczną w Lesie Młocińskim – mówił Karol Podgórski, dyrektor Lasów Miejskich – Warszawa.
Leśniczówka w Lesie Kabackim to kolejny z drewnianych budynków warszawskich, który udaje nam się wyremontować w ciągu ostatnich lat – podkreślił Michał Krasucki, stołeczny konserwator zabytków. – Więcej takich leśniczówek, nie tylko przy Lesie Kabackim, ale też w samej Warszawie – nie ma. Obiekt ma niesamowitą wartość, a przyszła inwestycja sprawi, że wszystkie jego walory zostaną wydobyte. Budynek odzyska swój pierwotny wygląd, jednocześnie spełniając nowe zadania – dodał konserwator.
– Przed nami ambitne zadanie. Leśniczówka to budynek o bardzo dużych walorach historycznych, edukacyjnych i ekologicznych. Prace prowadzone będą pod ścisłym nadzorem konserwatora zabytków, a sama inwestycja obejmie zarówno budynek, jak i zagospodarowanie terenu wokół. Plac budowy ma być przekazany już w przyszłym tygodniu – tłumaczył Łukasz Górecki, dyrektor Stołecznego Zarządu Rozbudowy Miasta.
Drewniana, zabytkowa leśniczówka przy ul. Rydzowej 1 w Warszawie znajduje się w Lesie Kabackim. Niegdyś tereny te należały do Dóbr Wilanowskich, które w XVII i XVIII wieku były własnością rodu Sobieskich, a następnie Potockich oraz Branickich. Obecnie nadzór nad tym obszarem sprawują Lasy Miejskie – Warszawa.
Budynek powstał w II połowie XIX wieku i stanowi przykład dobrze zachowanej i nieprzekształconej architektury drewnianej, związanej z gospodarką leśną. Obiekt przez blisko 130 lat był zamieszkały przez leśniczych, którzy sprawowali opiekę nad drzewostanem Lasu Kabackiego. W 1987 r. leśniczówka została wpisana do rejestru zabytków.
Leśniczówkę wzniesiono w konstrukcji zrębowej i przykryto dachem naczółkowym, czyli odmianą dachu dwuspadowego z dodatkowymi, trójkątnymi połaciami tzw. naczółkami, umieszczonymi w górnej części ścian szczytowych. Historycznie dach kryty był gontem, który w latach 60. wymieniono na eternit.
Ściany zewnętrze budynku oszalowane są poziomymi deskami, z dekoracyjnym opracowaniem węgłów. Ściany wewnętrzne (cześć konstrukcji drewnianej, z murowanymi ścianami ogniowymi) zostały otynkowane. Obiekt zachował w dużej części oryginalną konstrukcję, układ i wyposażenie, takie jak: drzwi z kutymi zawiasami, klamkami i oryginalnymi mechanizmami, okna, piece grzewcze i piec kuchenny oraz drewniane posadzki. W budynku znajdują się także oryginalne tynki wapienne kładzione na trzcinie. Powierzchnia użytkowa parteru to ok. 130 mkw., dostępna powierzchnia poddasza to kolejne 75 mkw.
