Do budowy kolektora Mokotowskiego Bis wybrano bezwykopową technologię tzw. mikrotunelingu. Drążenie odbywa się na głębokości około 10 metrów pod poziomem terenu. Dzięki temu inwestycja powoduje mniej utrudnień w porównaniu z tradycyjnym wykopem prowadzonym wzdłuż całej trasy kolektora.
Drążenie zostało podzielone na dwa odcinki, z których jeden ma długość ok. 580 metrów, a drugi około 480 metrów. Dla obu odcinków, w okolicy skrzyżowania ulic Gagarina i Sieleckiej, wybudowano jedną komorę startową, do której opuszczono głowicę. Drąży ona mikrotunel w kierunku ul. Czerniakowskiej, a po ukończeniu odcinka i wyjęciu z komory odbiorczej zostanie przetransportowana z powrotem do komory startowej i rozpocznie drążenie w stronę ul. Belwederskiej. Tarcza „Jolanta” ma średnicę 3,42 m i waży 15,5 t. Cała głowica drążąca waży 91,5 t i ma 7,5 m długości.
O kolektorze
Kolektor Mokotowski Bis będzie miał długość około 1,2 km. Od strony ul. Czerniakowskiej zostanie połączony z kolektorem Nadbrzeżnym, a od strony ul. Belwederskiej/Sułkowickiej z kolektorem Mokotowskim, z którego będzie odbierał ścieki i wody opadowe. Będzie wykonany z modułów rur żelbetowych o długości 3 m, średnicy wewnętrznej 2,8 m i zewnętrznej 3,4 m. Pojemność retencyjna kolektora wyniesie 6,9 tys. m³.
Cel inwestycji
Celem budowy wielkośrednicowych kolektorów ściekowych: Mokotowskiego Bis, Lindego Bis oraz największego – Wiślanego – jest zwiększenie bezpieczeństwa miasta podczas coraz częstszych deszczy nawalnych, które są skutkiem zmian klimatycznych i mogą powodować w mieście zalewiska i podtopienia. Kolektory czasowo zatrzymają, a następnie bezpiecznie odprowadzą nadmiar wód opadowych do oczyszczalni.
Zakończenie całej inwestycji jest planowane na koniec 2023 r. Koszt po stronie MPWiK wyniesie 115 mln zł netto. Wykonawcą prac jest konsorcjum: Inżynieria Rzeszów oraz Balzola Polska. Budowa kolektora Mokotowskiego Bis została dofinansowana ze środków Unii Europejskiej.
