Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Dowiedz się więcej o ciasteczkach cookie klikając tutaj

Sprzeczne decyzje w sprawie urządzania Warszawy

24-07-2019 22:59 | Autor: dr Stanisław Abramczyk
Rada m. st. Warszawy podjęła 4 lipca 2019 r. dwie uchwały w sprawie:

- Strategii adaptacji miasta do zmian klimatu do roku 2030 z perspektywą do roku 2050,

- Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Czerniakowa Południowego.

Treść tych uchwał znalazła już wyraz na łamach "Passy" i innych mediów stołecznych. Warto jednakże spojrzeć na nie szerzej tak pod względem sposobu ich prezentacji, jak i ze względu na widoczną sprzeczność merytoryczną. W "Passie" (27/2019) ukazał się artykuł autorstwa Kamila Dąbrowy przedstawiający treść pierwszej z wymienionych uchwał, jako dokumentu podstawowego do zagospodarowania przestrzennego i do budżetu Stolicy, wyznaczającego politykę działań zapobiegawczych i łagodzących negatywne skutki zmian klimatu. W publikacji tej nie ma - a szkoda - informacji o tym, że Rada Warszawy - na tymże posiedzeniu 4.VII.2019 r. - uchwaliła również drugą - wymienioną powyżej - uchwałę, która spotkała się z zasadną krytyką nie tylko mieszkańców Czerniakowa Południowego, lecz także z krytyką medialną. A przecież - ze względu na wagę problematyki - można było, na zakończenie tej publikacji, dołączyć wyjaśnienie od Redakcji o tym, że zreformowana w niej treść uchwały w sprawie adaptacji miasta do zmian klimatu jest sprzeczna z podjętą równolegle uchwałą w sprawie zagospodarowania przestrzennego Czerniakowa Południowego (co trafnie zreferował już wcześniej w swoim artykule red. Tadeusz Porębski ("Passa" 26/2019).

 

Podobne w uzasadnieniach analizy znalazły wyraz również na łamach innych tytułów prasowych i w wiadomościach telewizyjnych. Podkreślono w nich m. in., że uchwalenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Czerniakowa Południowego oznacza jednocześnie pozwolenie na deweloperską budowę dużego osiedla mieszkaniowego w sąsiedztwie, a właściwie na przeważającej części otuliny ochronnej Rezerwatu Jeziorko Czerniakowskie, przyczyniającego się wybitnie do korzystnej filtracji narażonego na wzmagający się smog, klimatu Warszawy. Jest to więc - co podnoszono już wielekroć - rezerwat bezcenny z punktu widzenia zapewnienia Stolicy korzystnych warunków zdrowia i życia. I już od wielu lat narażony jest on na postępujące wysychanie. Dlatego powinien być chroniony szczególnie w ramach adaptacji miasta do zmian klimatu. Dotyczy to również wszystkich akwenów naturalnych i cieków wodnych w Warszawie i jej otoczeniu, jak jeziorka: Imielińskie i Wilanowskie, Potok Służewski, będące podstawą ekosystemu stołecznego.

Zreferowana tu w zarysie problematyka świadczy o tym, że - także po ostatnich wyborach samorządowych - na terenie Warszawy ścierają się elementy dwóch sprzecznych ze sobą tendencji w zakresie urządzania Stolicy.

Są to: z jednej strony elementy właściwe rozwojowi niezrównoważonemu, uprawiające - wciąż agresywną, chociaż często kamuflowaną - pogoń za maksymalizacją egoistycznych korzyści materialnych (zwłaszcza finansowych) kosztem nadrzędnych wartości publicznych,

z drugiej strony, elementy właściwe rozwojowi zrównoważonemu, ukierunkowane na zapewnienie, teraz i w przyszłości, optymalnych warunków zdrowia i życia ludziom, przyrodzie i kulturze, metodą harmonizowania relacji wewnątrz i między wymienionymi segmentami rzeczywistości.

 

A stąd wynika konieczność wsparcia - preferowanych na całym świecie - dążeń właściwych rozwojowi zrównoważonemu. Wymóg ten odnosi się do wszystkich środowisk i struktur społecznych, naukowych, samorządowych, państwowych.

Art. 5 naszej Konstytucji stwierdza: "Rzeczpospolita Polska /.../ zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju". Artykuł ten oraz inne przepisy prawa krajowego i dyspozycje międzynarodowe (ONZ, UE) nie mogą pozostawać tylko w sferze deklaracji, lecz muszą - także w odniesieniu do Warszawy - funkcjonować jako dyrektywy realizacyjne, obligujące do harmonijnego, zintegrowanego - a nie wybiórczego i merytorycznie sprzecznego - podejścia do urządzania Stolicy i Kraju.

Wróć