Od tej chwili dysponentem kilku tysięcy hektarów w Warszawie i jej okolicach były władze państwowe. Przez cały okres międzywojenny poszczególne fragmenty terenów były przekazywane Gminie m. st. Warszawy uchwałami Sejmu, rozporządzeniami Rady Ministrów i dekretami Prezydenta.
Pierwsze formalne przekazanie terenów skarbowych miało miejsce na mocy ustawy z 29 lipca 1921 r. w przedmiocie przeznaczenia terenów za cytadelą oraz pasa ziemi wzdłuż ulicy Górnej w Warszawie pod budowę domów (Dz. U. 1921, Nr 69, poz. 448)”.
W art. 1 napisano: „Celem ułatwienia zabudowy miasta stołecznego Warszawy z gruntów, do państwa należących, przeznacza się pod budowę domów mieszkalnych tereny, za cytadelą położone, przestrzeni 76 hektarów 5640 metrów kwadratowych oraz pas ziemi wzdłuż ulicy Górnej (obecnie Górnośląskiej - przyp. autorów) na jej spadku przestrzeni 6845 metrów kwadratowych”.
W art. 4 postanowiono: „Przestrzenie przeznaczone pod ulice i place oraz na pomieszczenie instytucji użyteczności publicznej, będą oddane gminie miasta Warszawy do dyspozycji gminy, bezpłatnie”.
Budowa wojskowych osiedli na terenach wokół Cytadeli była impulsem do zabudowy dalszych obszarów, co dało początek obecnej dzielnicy Żoliborz. Formalnie rzecz biorąc, powstała ona dopiero 1 stycznia 1952 r. W szczytowym okresie rozwoju obejmowała rozległe tereny, które od 1994 r. należą do dzielnicy Bielany.
Wedle danych z 2016 roku na terenie Żoliborza mieszka 49,7 tys. osób.
Adres: Urząd Dzielnicy Żoliborz m. st. Warszawy, ul. Słowackiego 6/8; 01- 627 Warszawa.
Według informacji z 2. września 2016 r. w Urzędzie Dzielnicy Żoliborz zatrudnionych było 156 osób na 155,25 etatach. Statystycznie na jeden etat w urzędzie przypada na Żoliborzu 320,1 mieszkańców.
(Średnia dla wszystkich dzielnic Warszawy wynosi 438 mieszkańców/1 etat).
UWAGA. Tym tekstem zamykamy cykl przedstawiający warszawskie ratusze.