Miejski obszar prawego brzegu Wisły składał się z 3 jurydyk: Golędzinowa (założonego w 1764 r.), Pragi (1648 r.) oraz Skaryszewa-Kamiona (1641). W 1791 Pragę przyłączono do Warszawy na mocy ustawy „Prawo o miastach”, znoszącej wszelkie jurydyki, a uchwalonej przez Sejm Czteroletni.
Odtąd stanowi ona część Warszawy. Zasadnicza część Pragi – ta położona vis a vis Starego Miasta – została bardzo poważnie zniszczona podczas szturmu wojsk Suworowa 4 listopada 1794 r. Dzieło zniszczenia było dopełnione po wkroczeniu wojsk napoleońskich. Na polecenie Bonapartego na praskim brzegu Wisły zostało wybudowane praskie przedmoście w formie niewielkiej twierdzy bastionowej. W tym celu wyburzono wiele domów pozostałych po „Rzezi Pragi”( zburzono ogółem 218 domów). Prace fortyfikacyjne na Pradze rozpoczęto już w grudniu 1806 r. W okresie do 24 VII 1807 były one bardzo intensywne; dziennie pracowało tu wówczas od ok. 1000 do ponad 2000 ludzi. Przedmoście praskie zaprojektowane zostało w formie dzieła trójbastionowego wzmocnionego czterema lunetami. Na przedpolu znajdować miało się dalszych osiem lunet otaczających obóz warowny, z których najprawdopodobniej wykonano tylko trzy. Żeby sfinansować gigantyczne nakłady na fortyfikacje Pragi, Serocka i Modlina, Fryderyk August dekretem ogłoszonym 25 marca 1809 r. ustanowił w Księstwie Warszawskim podatek osobisty na ten cel.
Po zwycięstwie nad Napoleonem i wkroczeniu Rosjan twierdza odżyła na krótko w okresie Powstania Listopadowego, gdy jej resztki zostały odbudowane pod kierownictwem major Jana Pawła Lelewela, od 12 maja 1831 r. komendanta Pragi. Po upadku powstania Rosjanie przystąpili do ostatecznej likwidacji praskich fortyfikacji. Większość terenów pod twierdzę wykupiona została jeszcze przez władze Księstwa Warszawskiego, toteż władze Królestwa Polskiego mogły na tym obszarze realizować zabudowę według przemyślanego planu urbanistycznego. Wówczas wytyczono m. in. ulicę Szeroką, wiodącą do mostu na jej przedłużeniu. W czasach Polski Ludowej ulica ta otrzymała imię Karola Wójcika, a po 1990 r. – Księdza Kłopotowskiego. Przy tej ulicy pod numerem 15 znajduje się gmach będący siedzibą władz administracyjnych dzielnicy Praga Północ. Budynek powstał około 1956 r. (nie zachowała się dokumentacja). Został postawiony na fundamentach budynku szkolnego, zniszczonego we wrześniu 1939 r. Budynek szkoły, wzniesiony w latach 1903-1906, był jednym z dwóch będących własnością miasta Warszawy. Drugi budynek, także zaprojektowany przez Henryka Juliana Gaya, istnieje do dnia dzisiejszego przy ul. Drewnianej 8 na Powiślu. Latem 1920 r. w budynku formowały się pododdziały 236. pułku piechoty, co przypomina umieszczona na froncie gmachu pamiątkowa tablica. Obecnie (dane z 2016 r.) Praga Północ zamieszkała jest przez 66,9 tys. osób.
Najprawdopodobniej bezpośrednio po wybudowaniu biurowca przy ówczesnej ul. Karola Wójcika stał się on siedzibą dzielnicowej administracji. Nie jest znany autor projektu, ani żadne inne bliższe informacje. Z inwentaryzacji wiadomo tylko, że powierzchnia powierzchnia użytkowa 8 167 m kw., a kubatura 38 516 metrów sześciennych.
Adres północnopraskiego ratusza: Urząd dzielnicy Praga Północ m. st. Warszawy, 03-708 Warszawa, ul. Ks. Ignacego Kłopotowskiego 15.
Według informacji z 2 września 2016 r. w Urzędzie Dzielnicy Praga Północ zatrudnione były 203 osoby na 201,175 etatach. Statystycznie na jeden etat w urzędzie przypada na Pradze Północ 332,5 mieszkańców.
(Średnia dla wszystkich dzielnic Warszawy wynosi 438 mieszkańców/1 etat)
