Serwis korzysta z plików cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę, że będą one umieszczane w Państwa urządzeniu końcowym. Mogą Państwo zmienić ustawienia dotyczące plików cookies w swojej przeglądarce.

Dowiedz się więcej o ciasteczkach cookie klikając tutaj

Niech się mury pną do góry...

22-06-2016 21:39 | Autor: Maciej Petruczenko
W lach pięćdziesiątych ubiegłego wieku chór Czejanda śpiewał na antenie Polskiego Radia swoisty hymn podnoszonej z ruin powojennej Warszawy: „Budujemy nowy dom, jeszcze jeden nowy dom, naszym przyszłym lepszym dniom, Warszawo!”Ważna zwrotka w tekście owej piosenki brzmiała tak:„Niech się mury pną do góry, kiedy dłonie chętne są, budujemy betonowy, nowy dom”.

Czasy były takie, że ludzie nie bardzo mieli dach nad głową, więc z konieczności do poszczególnych mieszkań dokwaterowywano przymusowych lokatorów. Pamiętam, że moja ciotka była takim nieproszonym gościem w lokalu na Miedzianej, sypiając między wiecznie pijaną główną lokatorką a jej nieustannie szczającymi na podłogę kundlami. Głód mieszkań był przeogromny i tak naprawdę dopiero teraz w wystarczającym stopniu zaspokajają go deweloperzy – tyle że ceny metra kwadratowego już nie tak przystępne, jak to było za komuny w spółdzielniach mieszkaniowych.

Dziś raczej się w Warszawie nie narzeka na niedostatek budynków mieszkalnych i biurowych. Tym bardziej, że deweloperka rozwija się wciąż we wprost szalonym tempie i miastu zabiera się kolejne zielone tereny w celu zabudowy. Beton wkroczył w miejsce zieleni na piękne tereny Wilanowa i ogarnął mokotowską skarpę. Tylko cudem udało się uchronić przed zabetonowaniem zabytkowy teren Wyścigów Konnych na Służewcu. Tak zwany Zielony Ursynów, którym miały być dzisiejsze Kabaty, niemal w stu procentach wyzbył się naturalnych walorów i poprzez typowo śródmiejską zabudowę stracił charakter suburbii. Całe szczęście, że ocalały piękne połacie zieleni Północnego Ursynowa, a przede wszystkim urokliwy rejon Kopy Cwila, pod którą mieszkańcy spotykają się co roku z okazji dzielnicowej fety – jak to było w ostatnią sobotę 18 czerwca.

Nie wszystkie zakątki naszego sąsiedztwa mają jednak tyle szczęścia. Przykładem rozpasania budowlanego stał się dawny Służewiec Przemysłowy, który zyskał ostatnio w potocznym języku warszawiaków ponurą nazwę Mordoru. Dopuszczono tam do powstania istnego zagłębia biurowego, nie bacząc na problemy z dojazdem – nie do rozwiązania nawet w perspektywie wielu lat. Kto tylko chciał, otrzymywał (i chyba nadal otrzymuje) od miasta warunki zabudowy, no i hulaj dusza! W efekcie takich działań w rejonie Domaniewskiej i Postępu robi się komunikacyjne piekło, a pracownicy znajdujących się w owym zakątku biur gotowi stawiać swoje samochody nawet na dachach budynków. W swoim czasie unieważniono racjonalne plany zagospodarowania przestrzennego, żeby stworzyć istne Eldorado dla deweloperów, no i skutki tego są opłakane, ponieważ znikły praktycznie jakiekolwiek ograniczenia – łącznie z estetycznymi i w rezultacie mamy budownictwo oparte na zasadzie: każdy wuj na swój strój.

Tym sposobem można było na przykład wsadzić w tak prestiżowym miejscu jak mający zabytkowe otoczenie plac Piłsudskiego – szklaną plombę biurowca, noszącego nazwę Metropolitan, od strony architektonicznej prezentującego się jako nieco większy Cedet (będący w czasach PRL absolutną nowinką Centralny Dom, Towarowy, czyli Galeria Mokotów zgrzebnego socjalizmu).

Jan Śpiewak („Miasto jest nasze”) uważa, że Polska minionego 15-lecia, a przede wszystkim Warszawa to swoiste ofiary dyktatury deweloperów, gotowych w każdym miejscu jechać z mieszkaniówką lub biurowcami równo z trawą, ale przy tym obarczających swoją klientelę oraz władze samorządowe kosztami stworzenia odpowiedniej infrastruktury, sieci sklepów i szkół, a w głównej mierze – stwarzających coraz większe problemy transportowe.

We wspomnianym Mordorze, gdzie na śmieciówkach pracuje kwiat warszawskiej młodzieży, widać mnóstwo desperatów, dojeżdżających do pracy – nawet zimą – rowerem. Miasto bowiem pozwala na wynajmowanie pomieszczeń biurowych przy założeniu, że za miejsca parkingowe trzeba wnosić dodatkową opłatę, niewliczaną w czynsz. W efekcie wiele miejsc na podziemnych parkingach zieje pustką, bo zajęte są tylko te dyrektorskie,opłacane przez firmę wynajmującą lokal. Tymczasem reszta pracowników parkuje w rozpaczy na chodnikach i trawnikach, a do niedawna owi desperaci zajmowali całymi dniami pobliski parking wspomnianej Galerii Mokotów, blokując miejsca rzeczywistym klientom. Jeśli do tego dodamy masowe przepędzanie lokatorów z szalbierczo reprywatyzowanych kamienic, można się dopiero zorientować, jaką perspektywę funduje mieszkańcom miasto stołeczne Warszawa.

Z łezką w oku wspominam pierwszy nowoczesny biurowiec (Curtis Plaza u zbiegu Domaniewskiej i Wołoskiej), postawiony na Służewcu Przemysłowym przez Zbigniewa Niemczyckiego na początku lat 90-tych ubiegłego wieku, czyli jeszcze u narodzin nowej Polski. Niemczycki, człek wielkiej kultury i prawdziwy patriota, wyszedł wtedy społecznemu zapotrzebowaniu naprzeciw. Późniejsi inwestorzy służewieccy wychodzili już z brutalnego założenia: po nas choćby potop – i są teraz przeklinani, choćby przez mieszkańców willowego Mokotowa w tamtej okolicy, wdychających więcej spalin samochodowych niż powietrza.

Nie dziwię się więc wielu firmom, wynajmujących dotychczas powierzchnię biurową w Mordorze, że czym prędzej stamtąd uciekają. Tym bardziej, że planowana w najbliższym czasie kolejna przebudowa Marynarskiej ma potrwać aż dwa lata i dodatkowo zakorkować lokalny ruch, którego nie jest w stanie szybko rozładować coraz bardziej zatkana Puławska – kiedyś bardzo przestronna arteria, a dziś przez większą część dnia może największa w Warszawie droga przez mękę, przedłużającą się niestety na kolejnym odcinku od Piaseczna do Góry Kalwarii.

Nie ma co, południowa część miasta, mimo budowanej dość żwawo trasy S-2, staje się najbardziej zapyziała od strony komunikacyjnej. Bo na Puławskiej mamy już zupełnie niezsynchronizowane światła sygnalizacyjne co sto metrów, a obiecanej już dawno dwupasmówki Piaseczno – Góra Kalwaria, jak nie było, tak nie ma.

Wróć