Dziś dla większości Europejczyków ustanowiony w 1910 roku przez Drugą Międzynarodówkę Dzień Kobiet, to kolorowe święto, coś pośredniego między Walentynkami a Dniem Matki. Doskonała okazja, aby wręczyć kwiaty lub drobne upominki ukochanym kobietom – żonom, matkom czy babciom. Mimo upływu czasu Dzień Kobiet wciąż jest w Polsce bardzo popularnym świętem. W okresie ostatnich kilku lat można wręcz zauważyć nasilenie się tego zjawiska. W galeriach handlowych rzucają się w oczy promocje kwiatów, perfum, czekoladek, damskiej odzieży, zabiegów kosmetycznych, a nawet przeznaczonych specjalnie dla kobiet i ważnych tylko tego dnia usług bankowych czy ubezpieczeniowych.
Dzień Kobiet zainicjowali w 1909 roku amerykańscy socjaliści, rok później święto uchwaliła Druga Międzynarodówka na zjeździe w Kopenhadze. W marcu 1911 roku doszło do tragicznego w skutkach pożaru w szwalni firmy Triangle Shirtwaist Factory w Nowym Jorku, zginęło wówczas 146 osób, głównie kobiet. Właśnie to wydarzenie zapoczątkowało obchody Dnia Kobiet w marcu.
Początkowo święto to było w krajach zachodnich okazją do politycznej dyskusji o prawach wyborczych kobiet oraz o równouprawnieniu na rynku pracy. Pomysł ustanowienia Międzynarodowego Dnia Kobiet rzuciła niemiecka socjalsitka Klara Zetkin. W Rosji, która po Rewolucji Październikowej 1917 roku uznała Dzień Kobiet za oficjalne święto państwowe, chodziło o uczczenie wkładu radzieckich kobiet w budowanie komunizmu, a także ich bezinteresownego poświęcenia dla rewolucji. Warto jednak przypomnieć ,że nieco wcześniej, bo w lutym 1917 mieliśmy w Rosji pierwszy etap rewolucji, w następstwie której powstał Rząd Tymczasowy. W trakcie Rewolucji Lutowej doszło (23 lutego) do krwawego stłumienia demonstracji kobiet) i w konsekwencji właśnie tę datę (wedle obowiązując ego w Rosji kalendarza juliańskiego) obrano jako Międzynarodowy Dzień Kobiet, co w naszym kalendarzu gregoriańskim odpowiada dacie 8 marca. Stąd biorą się niekiedy nieporozumienia. W 1965 roku władze ZSRR ustanowiły święto kobiet dniem wolnym od pracy.
Warto przypomnieć, że nieco ponad sto lat temu kobiety miało prawo do głosowania w zaledwie kilku krajach (Nowej Zelandii – od 1893 r., Australii – od 1902, w., w Finlandii – od 1906, w Danii – od 1908, w Norwegii – od 1916 oraz Kanadzie i Rosji – od 1917 r. Polska była jednym z kolejnych krajów, które swoim obywatelkom je przyznał w roku 1918, dwa lata wcześniej niż uczyniły to Stany Zjednoczone! Dzisiaj to prawo istnieje praktycznie wszędzie, a kobiety są wybierane na najwyższe krajowe stanowiska. Jeszcze całkiem niedawno policja, sądy czy zwykli sąsiedzi uważali, że przemoc domowa to całkowicie normalna i prywatna sprawa każdego małżeństwa. Dzisiaj w większości cywilizowanych krajów obowiązują już specjalne ustawy karzące przemoc domową.
Mimo ogromnego postępu, jaki dokonał się w ubiegłym wieku, nadzieje równouprawnienia wyrażone podczas pierwszego Międzynarodowego Dnia Kobiet są jeszcze dalekie od realizacji. Blisko dwie trzecie niepiśmiennych osób dorosłych na świecie to kobiety. W wielu krajach dziewczęta wciąż rzadziej chodzą do szkoły niż chłopcy i w dalszym ciągu są dyskryminowane.
Jednak czy w obecnej formie Dzień Kobiet jest w stanie zmienić ich sytuację na świecie? Czy w ogóle jest nadal potrzebny? Zdania oczywiście – jak zawsze – są podzielone. Mimo wszystko należy pamiętać, że w końcu celebrowanie Dnia Kobiet absolutnie nikomu nie szkodzi, a przecież zawsze przyjemnie jest dostać kwiatek czy czekoladkę od mężczyzn, którzy często zapominają o tym, że ich kobiety lubią drobne podarki. Inna sprawa, że jak świat długi i szeroki, drogie panie (a zwłaszcza aktorki filmowe) przypomniały sobie nagle, że bywają nieładnie molestowane przez mężczyzn, co stało się zarzewiem wielkiej akcji w mediach społecznościowych pod hasztagiem: JaTeż (#MeToo).
Warto jednak przypomnieć, że 30. września obchodzone jest w Polsce inne święto – Dzień Chłopaka – o którym nasze panie nie pamiętają już jednak tak ochoczo. A przecież mogą swoich panów śmiało wtedy pomolestować kwiatami i czym tam jeszcze się da.
