Podczas 36. Sesji MKOl w Warszawie, w 1937, ówczesny prezydent miasta Stefan Starzyński zadeklarował chęć zorganizowania tam w przyszłości igrzysk olimpijskich. W tym czasie do Pałacu Rady Ministrów przybyło 27 olimpijskich gości, którzy poza naradami spędzili - jak opisywały ówczesne media - dużo czasu na bankietach. Dzielnicę olimpijską planowano zlokalizować w rejonie Czerniakowa i Siekierek. A trzeba dodać, że Siekierki, znajdujące się od 1916 roku w Warszawie, już wcześniej były planowane na miejsce sportowej rywalizacji. Dzielnica dotychczas była położona na uboczu miasta, biedna i zaniedbana, a rodziny żyły z uprawy roli, piaskarstwa oraz wyplatania wiklinowych koszy.
Wielki Park Narodowy
Plany wykorzystania terenów ogromnej, niezagospodarowanej i podmokłej przestrzeni pomiędzy łukiem Wisły a Jeziorkiem Czerniakowskim do celów sportowych, rekreacyjnych i wypoczynkowych istniały już w 1916 roku. Stworzenie "Wielkiego Parku Narodowego" promowano intensywnie także w pierwszych latach polskiej niepodległości. Sam obszar parku miał zajmować kilkaset kilometrów kwadratowych i znaleźć się tam miały obiekty takie jak: hipodrom, zieleń parkowa i tereny rekreacyjne. Koncepcja jednak nie została zrealizowana. Wrócono do niej po 1934 roku, kiedy prezydentem stolicy został Stefan Szarzyński. Powstał nawet model parku sportowego na Siekierkach - ze stadionem, torem regatowym i parkiem. W 1939 r. plansza ukazująca plan kompleksu siekierkowskiego znalazła się wśród polskich materiałów przygotowanych na Wystawę Powszechną w Nowym Jorku.
Niestety, wybuch II wojny światowej przyniósł kres zainteresowania tematem, władze komunistyczne postawiły na stadion "Dziesięciolecia" na drugim brzegu Wisły.
Tor regatowy, stadion i nie tylko
Spośród realizowanych inwestycji najszybciej rozpoczęto prace nad torem regatowym. Zamierzano go ukończyć do 1941 r. Wówczas to miały się odbyć wioślarskie mistrzostwa Europy w Polsce, a ich planowaną lokalizacją miała być właśnie Warszawa.
Najważniejszym miejscem miał być stadion sportowy, ulokowany między torem regatowym na Siekierkach a jeziorkiem Czerniakowskim. Planowano duży obiekt, na 100 tys odwiedzających. Obok stanąć miał tor kolarski, czyli welodrom. Cały jednak projekt byłby bezsensowny, gdyby nie zagwarantowano dobrej komunikacji. Do dzielnicy olimpijskiej miała prowadzić bocznica kolejowa. Na miejscu miały powstać również baza noclegowa oraz zaplecze administracyjne. Park sportowy miał uzupełniać stadion jeździecki. Przewidziano jego budowę, mimo, że w stolicy znajdował się już hipodrom w Łazienkach Królewskich, na którym rozgrywano międzynarodowe konkursy jeździeckie. Całości dopełniałyby dwa mniejsze stadiony treningowe, 15 dużych i 20 małych boisk ćwiczebnych, place gimnastyczne i inne obiekty.
Dotychczas nie odnaleziono szczegółowych kosztorysów budowy poszczególnych obiektów parku sportowego na Siekierkach. Do inwestycji bowiem nikt po wojnie nie wracał, zaś w latach 1958-1961 na terenie dzielnicy powstała Elektrociepłownia Siekierki, rozwiewając marzenia o polskiej "wiosce olimpijskiej."
