Tadeusz Pałka to już klasyk polskiego filmu dokumentalnego, twórca około sześćdziesięciu obrazów krótkometrażowych. Nie jeden z nich – m. in. „Nadzieja” (1987, portret smutnych kolejkowiczów sklepowych u schyłku PRL), czy „Z życia pomników” (1990, historia pomnika Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie, od odsłonięcia w czasach stalinowskich do sławnego zburzenia w listopadzie 1989 roku) – zyskał status dzieła głośnego i wybitnego. W Kinie Dokumentu wyświetlono pięć filmów Pałki, w tym dwa wyżej wymienione.
Po projekcji, na spotkaniu reżysera z publicznością, duże poruszenie wywołała „Kara” (1980) – zapis spotkań z mężczyzną, który odsiadywał w więzieniu wieloletni wyrok, jaki otrzymał w słynnej aferze mięsnej z lat 60. Bardzo spodobała się również „Pomoc humanitarna” 1982/83” (1987) i zamykająca pokaz, refleksyjna, odległa od spraw społeczno-politycznych impresja „Chwile przemijania” (1997). W 55. roku życia Tadeusz Pałka powrócił w niej do miejsca swoich narodzin – urokliwego Kazimierza Dolnego nad Wisłą.
