Gdy dziś opisać tych próbuję,
Co nami rządzą, w Sejmie radzą,
Im dłużej im się przysłuchuję,
Każdy rymuje mi się z… władzą.
Gdy czuję, że się zestresuję,
Wyborczym truję się wynikiem,
Typ co cynicznie oszukuje,
Rymuje mi się z… politykiem.
Gdy rzeczywistość obserwuję,
Każdy z tych panów-weteranów
(Od barw partyjnych abstrahuję)
Rymuje mi się z… mężem stanu.
Kto się wyborcom podlizuje,
Głosząc z trybuny hasła wzniosłe,
Gruszki na wierzbie obiecuje,
Zawsze rymuje mi się z… posłem.
Kto jawne bzdury wygaduje,
Za to lansuje się z uporem,
Traktuję go jak zasługuje,
Rymuje mi się z… senatorem.
Gość, co decyzje podejmuje,
Marszcząc swe czoło niezbyt bystre,
Nad sytuacją nie panuje,
Wtedy rymuje się z… ministrem.
Kto nie buduje, lecz buntuje,
Zwłaszcza gdy temat jest gorący,
A sam luksusem w oczy kłuje,
Rymuje się z… przewodniczącym.
Gdy widzę szuję co skanduje,
Tratuje wszystko co na drodze,
Wygraża pięścią, wymachuje,
Zwykle rymuje mi się z… wodzem.
Kto knuje, szczuje, atakuje,
Mści się (tym podpadł mi z kretesem),
Lży i poniża, nie daruje,
Dobrze rymuje się z… Prezesem.
Kto jątrzy, dzieli, demoluje,
Straszy spiskami i kryzysem,
Inwigiluje, podsłuchuje,
Zawsze rymuje mi się z… PiSem.
Kto mi ten wiersz ocenzuruje,
A zwłaszcza zwrotki dwie ostatnie,
Ostrzegam! Kości porachuję!
I też zrymuję… Adekwatnie.
MKWD (Muzyczny Kabaret Wojtka Dąbrowskiego)
Teraz także na facebooku.
