Autor zdjęć m. in. do „Amatora” Krzysztofa Kieślowskiego, „Europy, Europy” Agnieszki Holland, „Boiska bezdomnych” Kasi Adamik i „Czarnego czwartku” Antoniego Krauze, czy do głośnych dokumentów Marcela Łozińskiego „Jak żyć” i „89 mm od Europy”, zaprezentował dwa zrealizowane przez siebie średniometrażowe filmy dokumentalne.
„A może o tym nie wolno mówić…”, z roku 1988, to zapis przejmujących wspomnień wtedy zapewne już ostatnich żyjących świadków obławy augustowskiej, przeprowadzonej latem 1945 r. przez Armię Czerwoną i NKWD, przy udziale oddziałów LWP i UB. Obława miała na celu likwidację podziemia niepodległościowego i pacyfikację sprzyjającej mu miejscowej ludności. Przed kamerą wspomnienia snują głównie kobiety, gdyż ich mężów, ojców i braci wywieziono w czasie obławy w nieznane, skąd nigdy już nie powrócili.
Realizacja „Moich zapisków z podziemia” została sfinalizowana w roku 2011, ale same „zapiski” pochodzą z lat 1982-1987 i powstawały w warunkach konspiracyjnych, uwieczniając dla potomnych ówczesne działania działaczy podziemnej „Solidarności”.
Film jest niemalże sensacyjny (np. Jacek Kuroń został uchwycony w trakcie tzw. „spadu” – ucieczki przed śledzącymi go milicjantami i esbekami), nie pozbawiony też humoru.
„Wieczór Filmowy z Jackiem Petryckim” przyciągnął do Domu Sztuki liczną publiczność, złożoną w większości z mieszkańców Ursynowa, ale także z wybitnych filmowców, w tym operatorów – kolegów po fachu Jacka Petryckiego. Z zagranicy przyjechali Piotr Jaxa Kwiatkowski i Witold Stok, nie zabrakło też Michała Bukojemskiego i Andrzeja Bogusza. Filmy wywołały ożywioną dyskusję z reżyserem. Wywarły na widzach duże wrażenie.
Pokaz został zorganizowany we współpracy ze Studiem Filmowym Kalejdoskop, a sfinansowany ze środków Dzielnicy Ursynów m. st. Warszawy. Partnerem pokazu było Stowarzyszenie Filmowców Polskich.
