Po spotkaniu zaroiło się od wpisów na Facebooku:
Było wzruszająco i wesoło (Barbara Tukendorf),
Byłam, dziękuję!!! Było super (Dorothee Flower),
Ale się dzisiaj wzruszyłam! 40-lecie powstania mojej podstawówki. Było bosko! (Katarzyna Kalicińska),
Super szkoła, ściskam zacne towarzystwo (Małgorzata Sadowska).
Akurat 1 kwietnia 1979 roku, kończąc pracę w Głównej Kwaterze ZHP, gdzie pełniłem funkcję kierownika Wydziału Harcerskiego (1974-1979), miałem pewność, że mimo otrzymanych propozycji, nie pociąga mnie żadna praca w ministerstwach, komitetach i instytucjach centralnych administracji państwowej. Chciałem zorganizować i poprowadzić autorską szkołę swoich marzeń. Byłem nauczycielem, wówczas z 14-letnim stażem, absolwentem Wydziału Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Od dwóch lat mieszkałem już na warszawskim Ursynowie (byłem jednym z pierwszych mieszkańców tego nowo powstającego wtedy osiedla), kończąc podyplomowe studia z zakresu organizacji i zarządzania, napisałem pracę dyplomową na temat: Koncepcja szkoły środowiskowej na osiedlu Ursynów w Warszawie, przedłożyłem ją ówczesnym władzom dzielnicy Mokotów i… otrzymałem misję utworzenia tej szkoły (byłem jej dyrektorem w latach 1979-1983).
Początkowo na Ursynowie istniały tylko dwie szkoły elementarne z klasami I-III (od 1977 roku SP 81 przy ul. Puszczyka i od 1978 roku SP 303 przy ul. Koncertowej). Starsza młodzież uczyła się w osiedlowych klubikach, szkołach na Mokotowie, w Grabowie i w Pyrach. W owym czasie planowano wprowadzenie dziesięciolatki. Perspektywicznie do Zespołu miały należeć dwie szkoły elementarne z klasami I-III i przedszkolem oraz szkoła zbiorcza z klasami IV -X.
Oficjalne otwarcie budynku przy ul. Dembowskiego 1 (jedynie części dydaktycznej) nastąpiło 20 października 1979 roku. Budowa sali gimnastycznej, stołówki i boisk trwała do 1983 roku. Szkoła pracowała w trudnych warunkach od 7 rano do późnych godzin wieczornych, a mimo to była inna niż wszystkie, lubiana przez uczniów, dostarczająca im wiele przeżyć i intelektualnej przygody, tętniąca bogatym życiem pozalekcyjnym, z autentyczną samorządnością, szczepem harcerskim, klasami sprofilowanymi, własnym teatrem i gazetą wydawaną na wzór korczakowskiego Małego Przeglądu, z nauczycielami o wielkiej pasji i bogatej osobowości.
Stało się to możliwe, bo postawiłem na młodych pasjonatów, którzy chcieli dokonać czegoś niezwykłego (przekonałem ówczesne władze do wyodrębnienia z Wydziału Oświaty własnej komórki kadrowej, co dało mi wolną rękę w doborze kadry pedagogicznej). W wyniku przeprowadzenia swego rodzaju castingu, zwerbowałem do pracy grupę podobnych sobie zwariowanych zapaleńców, wspaniałych nauczycieli oddanych młodzieży, ambitnych, doświadczonych, których porwała wizja tworzenia niebanalnej szkoły i szansa samorealizacji. Towarzyszył nam zapał, entuzjazm, a może i coś z romantyzmu, radość tworzenia i autentyczna pasja pedagogiczna. Dzięki temu powstał wyjątkowy zespół, a szkoła stała się miejscem magicznym, działała i odnosiła sukcesy, pomimo przeciwności losu, dzięki ludziom, którzy ją tworzyli, wbrew rzeczywistości, która nas wtedy otaczała, na przekór trudnościom i kryzysowi, cały czas wierna ideałom patrona (Aleksander Kamiński), którego imię przyjęła.
O tym, że Szkoła 305 od początku miała szczęście do znakomitych nauczycieli i pedagogów, świadczą dalsze ich losy (choć z braku miejsca możemy, niestety, wymienić tylko niektórych):
Anna Mitera (w SP 305 od 1980 roku) została moją następczynią, a po przekształceniu SP 305 w LXX LO im. Aleksandra Kamińskiego kierowała placówką przez ponad ćwierć wieku. Idee SP 305 kontynuowała i twórczo rozwinęła. Szkoła pod jej kierownictwem osiągnęła wysoki poziom nauczania i zdobyła powszechne uznanie na rynku oświatowym. W rankingu Fundacji Edukacyjnej Perspektywy znalazła się wśród 1000 najlepszych liceów w Polsce i zdobyła tytuł Złotej Szkoły’2019.
Od 40 lat w szkole pracują nieprzerwanie: Ewa Hatt (Wiórek) – od 1979 roku i Wojciech Kolwas – od 1980 roku. Serdeczne gratulacje! (szkoda, że władze oświatowe w ogóle nie zauważyły historycznego jubileuszu i nie zdobyły się na bodaj symboliczny dyplom lub list gratulacyjny z tej okazji dla nauczycieli z najdłuższym stażem),
Teresa Warzocha, polonistka, pierwsza zastępczyni dyrektora (1979-1980) była później przez wiele lat dyrektorem SP nr 100 im. Francesco Nullo,
Elżbieta Pykosz, geograf, zastępca dyrektora (1980-1981) została nauczycielem w polskiej szkole w Moskwie, potem wizytatorem Wydziału Oświaty Mokotów i Ursynów,
Halina Karnecka, pierwszy pedagog (1979-1981) została wizytatorem mokotowskim, potem była dyrektorem ursynowskiej szkoły dla dzieci dyslektycznych przy ul. Wokalnej, a od 1993 roku dyrektorem Niepublicznych Szkół Fundacji Primus (obecnie na Kabatach),
Hanna Łukaszyk, pierwszy dyrektor filii SP 305 przy ul. Cybisa (1980-1984), metodyk i wizytator Kuratorium Oświaty, została zastępcą dyrektora banku PKO,
Jerzy Wiśniewski, nauczyciel matematyki (1980-1990) i instruktor harcerski został dyrektorem Departamentu w Ministerstwie Edukacji Narodowej,
Barbara Osica, nauczycielka filii SP 305, została dyrektorem SP 323 na Ursynowie,
Barbara Klimuszko, nauczycielka biologii (1979-1988) jest autorką serii podręczników,
Izabela Gacowa, polonistka, twórca teatru szkolnego SP 305, kontynuowała pracę jako nauczyciel w XV LO im. Narcyzy Żmichowskiej,
Małgorzata Osińska, historyk, została zastępcą dyrektora SLO nr 2,
Andrzej Sasin, matematyk, został nauczycielem VIII LO im. Juliusza Słowackiego,
Krzysztof Białkowski, fizyk, przeszedł do Liceum im. Stefana Batorego,
Joanna Radzka, plastyczka, projektowała scenografie teatralne, kostiumy dla zespołu Gawęda i Violetty Villas.
Z taką kadrą można było góry przenosić! Serdecznie wam za to, koleżanki i koledzy, dziękuję.
Obecnie LXX LO kierują: Andrzej Woźniak (dyrektor) i Beata Szymczak (zastępca dyrektora, była uczennica SP 305). Dziękuję za gościnę i życzliwą pomoc przy organizacji spotkania.
Pragnę na koniec złożyć także serdeczne podziękowania Komitetowi organizacyjnemu jubileuszu (Krysi Smułowej i Basi Tukendorf) oraz Arkowi Oldyńskiemu (byłemu uczniowi SP 305), szefowi drukarni Kera za wydanie okolicznościowej broszury.
Pamiętajcie! Spotykamy się ponownie w 50. rocznicę powstania SP 305 w 2029 roku!
